ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Αν ρίξουμε μια ανέμελη ματιά στον χώρο του σχολείου μας θα διαπιστώσουμε την αταξία και την ‘’εγκατάλειψή’’ του. Ένα πολύ δυσάρεστο και συχνό φαινόμενο στο γυμνάσιό μας είναι  η απερισκεψία των μαθητών να καταπατούν τα δωρεάν αγαθά.

Είναι στενάχωρο να διακρίνει κανείς πόσο αδιάφορα οι μαθητές πετάνε τα σκουπίδια τους από ‘δω κι από ‘κει. Το πάτωμα της τάξης καλύπτεται από περιτυλίγματα και χαρτομάντιλα που τα παιδιά δεν κάνουν τον κόπο να βάλουν στον κάδο. Μάταια οι καθηγητές προσπαθούν να μας αλλάξουν τον τρόπο αντίληψης κάποιων πραγμάτων. Στο προαύλιο τα πράγματα δεν πάνε πίσω… οι μαθητές δεν αφήνουν μόνο τα απορρίμματα στο έδαφος αλλά πολλές φορές το ίδιο τους το φαγητό. Ακόμα στις κερκίδες υπάρχουν παντού ξεραμένες τσίχλες, πράγμα αξιοπερίεργο γιατί πολλοί από τους μαθητές που τις κολλάνε συχνάζουν σ ‘αυτό το μέρος.

Όμως η αδιαφορία δεν σταματά εκεί. Σε πολλούς δεν αρκεί μόνο να βρομίζουν τον χώρο. Ξεχαρβαλωμένες καρέκλες καταλήγουν σπασμένες, τοίχοι βάφονται με μελάνι, γραμμές από στυλό ‘’στολίζουν’’ κάποιους τοίχους, κλειδαριές με τσίχλες, ξυλάκια ή σύρματα για να μην ανοίγουν οι πόρτες. Μέχρι και τα καλοριφέρ κινδυνεύουν να χαλάσουν.

Ένα άλλο ακατανόητο φαινόμενο είναι η ασέβεια προς τους εκπαιδευτικούς. Πολλοί από εκείνους απαυδούν από τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις κάποιων μαθητών οι οποίοι κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να χάσουν το μάθημα. Δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες οι μαθητές, με την πρόφαση της τουαλέτας, αποχωρούν από την τάξη για να πάνε κυλικείο, να συναντηθούν με φίλους ή να διαταράξουν την διδασκαλία κάποιου άλλου τμήματος.

Ασφαλώς όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο σχολείο μας. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να νιώθουμε παρηγοριά ή  να απογοητευόμαστε για αυτό. Δυστυχώς η κοινωνία στην οποία ζούμε, έχει μια περίεργη ‘’οικολογική’’ και καταχρηστική αντίληψη της ζωής η οποία περνάει και στις επόμενες γενιές.

Βεβαίως για να αλλάξουν όλα αυτά χρειάζεται μακροχρόνια προσπάθεια και εκπαίδευση των γονέων, των μαθητών και των διδασκόντων. Επομένως είναι αναγκαία η εκμάθηση αρχών και υποχρεώσεων των παραπάνω κοινωνικών ομάδων και μια ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής. Επιπροσθέτως θεωρώ πως από μικρή ηλικία τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούν ένα ξεχωριστό μάθημα αγωγής, συμπεριφοράς και οικολογίας για το περιβάλλον και για τους γύρω τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη σεβασμού του περιβάλλοντος τους, των συνανθρώπων τους και του ‘’ξένου’’. Συστηματικές ομιλίες και ενημερώσεις των γονέων για την υπάρχουσα κατάσταση και την ευαισθητοποίησή τους ίσως φέρουν αποτέλεσμα. Επίσης καλό θα ήταν οι γονείς να ενημερώνονται για τις ενέργειες των παιδιών τους καθώς και να εφαρμόζονται ποινές προς τους παραβάτες των σχετικών κανόνων.

Η επίλυση του προβλήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα υπάρχοντα μέτρα δεν εμφάνισαν ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Ελπίζω με τον νέο θεσμό του ψυχολόγου στα δημοτικά σχολεία (που αρχίζει το επόμενο εξάμηνο), η κατάσταση να βελτιωθεί και εκείνα τα παιδιά να γίνουν καλύτεροι κι πιο συνειδητοποιημένοι πολίτες από μας. 

Μύτη Ιωάννα Β5