Το κορίτσι και το Αστέρι των Χριστουγέννων

 

       Κάποτε υπήρχε ένα χωριό πολύ μακριά από εδώ. Σ' αυτό το μικρό χωριό δεν υπήρχαν περισσότεροι από δεκαπέντε κάτοικοι από αυτούς τα παιδιά ήταν μόλις έξι, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Το ένα από αυτά το έλεγαν Τζούλια και το άλλο Αλίκη. Τα κορίτσια αυτά δεν είχαν και πολλά πράγματα να κάνουν μέσα σε αυτό το μικρό χωριό. Επίσης ήταν μόνο δύο έτσι όταν κάποια ήταν άρρωστη η άλλη έπρεπε να κάθεται μόνη της στο σπίτι.

      Το ίδιο είχε συμβεί και τώρα, η Αλίκη ήταν βαριά άρρωστη με πνευμονία αφού στο χωριό υπήρχε πολύ χιόνι και κρύο. Έτσι η Τζούλια ήταν μόνη της στο δωμάτιο της και κοίταζε από το παράθυρο τα αγόρια να κάνουν αγώνες με τα έλκηθρα. Η ώρα πέρασε γρήγορα και το Φεγγάρι είχε αρχίσει να βγαίνει όταν η Τζούλια κατάλαβε πως είχε περάσει όλη της τη μέρα κοιτώντας τα αγόρια να παίζουν. Αύριο ήταν παραμονή Χριστουγέννων και όλα τα παιδιά θα πήγαιναν να πουν τα κάλαντα. Παρακαλώντας να είναι καλά η Αλίκη η Τζούλια σηκώθηκε από το παράθυρο για να κατέβει να φάει. Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο όμως η Τζούλια δεν το ευχαριστήθηκε αφού όλη την ώρα σκεφτόταν αν η Αλίκη θα ήταν καλά αύριο έτσι ώστε να μπορέσουν να  πουν τα κάλαντα. Τότε σκέφτηκε να πάει να δει αν η Αλίκη ήταν καλά. Σηκώθηκε από το τραπέζι και ζήτησε από τη μαμά της να την αφήσει να πάει στο σπίτι της Αλίκης. Η μαμά της δέχτηκε και έτσι η Τζούλια φόρεσε παλτό και πήγε. Όταν μπήκε στο δωμάτιο της την είδε ξαπλωμένη και πάρα πολύ χλομή. Φαινόταν πολύ άρρωστη!
     Πολύ απογοητευμένη και στενοχωρημένη η Τζούλια ξεκίνησε για το σπίτι της. Μόλις έφτασε πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο της πήρε τα κιάλια της και άρχισε να παρατηρεί τον νυχτερινό ουρανό -αυτή ήταν μια από τις αγαπημένες της ασχολίες!-. Ξαφνικά το βλέμμα της έπεσε πάνω σε ένα αστέρι το οποίο έλαμπε τόσο πολύ που σου τραβούσε την προσοχή ακόμα και με γυμνό μάτι! Το κοιτούσε πολύ ώρα μην μπορώντας να πάρει τα μάτια της από πάνω του! Κάτι μέσα τής έλεγε να κάνει μία ευχή έτσι ψιθυριστά είπε στο αστέρι: ''Μακάρι η Αλίκη να ήταν καλά!''. Το αστέρι σαν να την άκουσε κούνησε την πάνω άκρη του καταφατικά.
     Την επόμενη μέρα η Τζούλια ξύπνησε παραξενεμένη προσπαθώντας να θυμηθεί το όνειρο που είδε. Ήταν σίγουρη ότι είχε ονειρευτεί το αστέρι που είχε δει στον ουρανό την προηγούμενη νύχτα να της λέει κάτι αλλά δεν μπορούσε με τίποτα να θυμηθεί τι της έλεγε. Τότε άκουσε το τηλέφωνο να χτυπά, έτρεξε και το σήκωσε, ήταν η Αλίκη. Και ναι, ήταν καλά η Αλίκη δεν μπορούσε να καταλάβει πως μέσα σε μία νύχτα έγινε περδίκι. Η Τζούλια όμως ήξερε καλά. Αυτό κι αν είναι θαύμα, σκέφτηκε.
      Εκείνη την μέρα τα κορίτσια πέρασαν φανταστικά. Είπαν τα κάλαντα και έπαιξαν πολύ. Από τότε η Τζούλια έβλεπε το μαγικό αστέρι των Χριστουγέννων κάθε παραμονή! Τι της είπε άραγε στο όνειρο κανείς δεν ξέρει, εσείς τι νομίζετε?
                                                   
                                                       ΤΕΛΟΣ!!!
 ΣΟΦΙΑ ΓΑΡΕΦΑΛΑΚΗ
Α4